خودم می دونم این بار اول ام نیست. یادم نیست اگه دفعات پیش قول داده باشم که دیگه این کار را تکرار نکنم اما باید بگم که خودم خیلی از این کار ناراحتم. میدونید گناه از من نیست بلکه از اوناست و باور کنید این عادت شرقی ها را که همیشه گناه ها را می اندازند گردن یکی دیگه را کنار گذاشتم و این را جدی می گم که گناه از اوناست، منظورم از اونها مشغولیت های زندگی و کم وقتی است که نمی گذارند بیشتر بنویسم و دیر به دیر می نویسم. موضوعی که باعث دلگرمی ام میشه محبت ها و تشویق های دوستان خوبمه. از همتون سپاسگزارم.این مدت دو تا مصاحبه با من شد. اولی از طرف کافه زمانه و دومی از طرف سایت دویچه وله که از گردانندگان این دو سایت به خاطر فرصتی که به من اهدا کردند سپاسگزارم. اگه دوست داشتید اونها را بخونید:
شب‌نشینی در کافه زمانه، شب یلدا در اسرائیل
یک ایرانی در تل‌آویو هویت من پیوسته ایرانی خواهد بود و این واقعیتی است غیر قابل تغییر
